Kościół Saut Enqarast w Nowym Brzegu

[Vilarte]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

Kto to był ten Jezus i jakiej mikronacji miał obywatelstwo?

Skoro mamy widzieć Boga w drugim człowieku, to ma wszystkie obywatelstwa wszystkich istniejących :)

[Ignats ik Ruth]

Lubię takich gagatków. Wszędobylski jest, ale żeby się zweryfikować w Stemplu…

[Vilarte]

J 10, 27-30

Nowy Brzeg całkowicie przybrał już wiosenną szatę. Po kolejnych nabożeństwach wierni wstępowali do barów na rynku, aby kupić na wynos obiad i marnować czasu na gotowanie.
Dzisiejsza Ewangelia jest na tyle krótka, że można ją przytoczyć w całości:

Jezus powiedział:
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Dzisiaj Jezus przedstawia siebie jako pasterza. Pasterz opiekuje się powierzonymi "owcami", a one w zamian uznają jego pierwszeństwo. To jest jeden z tych aspektów wiary, który warto podkreślać: tak jak owce w stadzie mają swobodę poruszania się w ramach zakreślonych przez pasterza, tak chrześcijanin ma swobodę życia, ale w ramach określonych przez Ewangelię, jako słowo od Boga.
W odróżnieniu od owiec - wyjście poza te ramy nie spotka się z natychmiastową reakcją Boga. Może nawet takiej reakcji nie będzie przez całe życie człowieka, dopiero po jego śmierci.
Dlatego dzisiejsza Ewangelia jest wezwaniem, żeby
1) korzystać z danej wolności rozsądnie i z umiarkowaniem,
2) być wdzięcznym Temu, który ją dał.

[Vilarte]

J 17, 20-26

Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Dzisiaj zarówno czytanie z 1go listu do Koryntian, jak i Ewangelia akcentują element jedności:

Upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli.

Św. Paweł w swoim liście upomina ludzi, aby nie ulegali podziałom na różne grupy pod przewodnictwem osób, które różnie rozumieją naukę Chrystusa. W pierwszych latach Kościoła nawet drobne różnice doktrynalne były przedmiotem gorących debat, bywało nawet że rękoczynów (choćby sobór nicejski i biskup Mikołaj, późniejszy święty, który miał odwinąć z liścia Ariuszowi, bpowi Aleksandrowi, które nauki uznano ostatecznie za herezję). To był mimo wszystko przejaw pozytywnej troski o wiarę.
Apostoł, jak i Jezus w Ewangelii upominają jednak, aby nie schodziło to na poziom jakichś sporów frakcyjnych. Ostatecznym i pierwszym źródłem wiary jest Ewangelia, i to w jej duchu należy rozstrzygać wszelkie spory o wiarę. Jeśli na pierwszym miejscu stawia się jakieś inne kryterium, to podjęte decyzje mają wszelkie szanse na wypaczenie sensu nauki Chrystusa.

[Vilarte]

J 14, 23-29
Duch Święty nauczy was wszystkiego

«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

Dzisiaj Jezus, a wcześniej w czytaniu apostołowie, podejmują tematykę, która była już kiedyś tu poruszana przy innej okazji. Jezus wykłada prostą definicję, co to znaczy kochać Go, a przez Niego kochać Boga. Kiedy myślimy o okazywaniu miłości drugiej osobie, to bardziej intuicyjnie przychodzi nam wskazać, jak to można robić.
Ale w stosunku do Boga, głównym sposobem wyrażania miłości do Niego jest życie według całości wskazówek, jakie nam zostawił w Ewangelii. Chrześcijanin, także mikronacyjny, przyjmuje Ewangelię w całości i nie wybiera tylko tego, co mu z niej akurat pasuje.

Z kolei czytanie z Dziejów Apostolskich pokazuje odwrotną sytuację - do nowo nawróconych pogan przybyli ludzie z Jerozolimy, którzy zaczęli wzywać ich do obrzezania, wynikającego z judaizmu, a nie chrześcijaństwa. W odpowiedzi apostołowie zebrali sobór - choć wówczas pewnie go tak nie nazywano - i potwierdzili, że należy przestrzegać tego, co wynika z Ewangelii, i nie tworzyć "dobudówek" wynikających z innych religii.

[Vilarte]

Łk 24, 46-53

Dzisiaj w katedrze angemonckiej miała miejsce uroczysta celebra w intencji Sarmacji. Ponieważ jednocześnie wypada dzisiaj święto wniebowstąpienia Jezusa, ks. Arroya wyraził nadzieję, że każdy z wiernych podczas swojego pobytu w KS będzie miał okazję przeżyć jakiś moment zachwytu, podobnie jak apostołowie podczas tego wydarzenia - choć raczej nie z taką intensywnością 8-)

Z kolei drugie czytanie upewnia nas co do tego, że Chrystus faktycznie umarł za nasze grzechy, a Jego powtórne przyjście będzie się wiązało z ostatecznym zbawieniem wiernych. Kończy się ono fajnym cytatem:

Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.

[Vilarte]

J 14, 15-16. 23b-26
Niedziela Zesłania Ducha Świętego

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

Dzisiaj obchodzimy dzień, który był jakby narodzinami Kościoła. To w ten dzień apostołowie doświadczyli działania Ducha św., a Jezus zachęcił ich do odwagi w głoszeniu Ewangelii i przypomniał, że bycie Jego uczniem zależy od tego, czy żyje się zgodnie z całością Jego słów. Żadne inne kryterium się nie liczy. Ani sprawowany urząd, w tym kościelny, ani majątek, ani to czy ludzie nas szanują, czy na odwrót.
To oznacza z jednej strony ciągły wysiłek, bo trzeba szukać w swoim życiu ścieżki wiary, a z drugiej strony to radosna nowina - że ta ścieżka jest, i czeka żebym ją u siebie odkrył i nią ruszył. I jeśli nią ruszę, i będę się jej trzymał, to nie muszę się bać o swoje zbawienie :]

[Vilarte]

Uroczystość Najświętszej Trójcy
J 16, 12-15

Słońce podgrzewa dzisiaj umysły, rozgrzane już i tak zbliżającym się finałem ligi, tymczasem w kościele nowobrzeskim wierni zebrali się, aby obchodzić święto Trójcy Świętej. Zasada Trójcy Św. jest dogmatem, przyjętym już w IV w n.e. i mówi o tym, że Bóg jest jednym Bytem, istniejącym w trzech Osobach.
Niektórzy malarze próbowali to oddawać, przedstawiając np. trzy osoby Boskie na obrazach z takimi samymi twarzami.

Dzisiejsza Ewangelia jest w zasadzie innym sformułowaniem tej sprzed o kilku tygodni o Paraklecie - Duchu Św. który daje chrześcijaninowi natchnienie do głoszenia Ewangelii. Warty podkreślenia jest za to fragment z 2go czytania:

(...)chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko tym, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję.

Zarówno więc drobne nieprzyjemności, jak i grubsze represje są sprawdzianem dla wiary. Silna i ugruntowana wiara pozwala z jednej strony na jej zachowanie mimo takich sytuacji, z drugiej na to, aby nie żywić pragnienia zemsty, które bywa, że intuicyjnie się nasuwa na myśl.

Prośmy więc dzisiaj Pana o dar głębokiej wiary i odwagę jej wyznawania :)

[Vilarte]

Łk 9, 18-24

Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.

Niebo nad Leocją rozpościera się dzisiaj bezchmurne, ale wiatr znad oceanu łagodzi nieco strumień gorącego powietrza, jakie napłynęło znad stałego lądu.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus na początku pyta się apostołów, za kogo Go ludzie uważają. Dzisiaj już nikt nie porównywałby Go do Mojżesza czy Eliasza, ale odpowiedzi nadal mogłyby być dalekie od sensu Jego nauk. Niektórzy, nawet w dobrej wierze, widzą w Jezusie kogoś w rodzaju odpowiednika coacha, który rozwiązuje ludzkie problemy jak psycholog i motywuje ludzi do wzięcia życia w swoje ręce. Ale to w zasadzie tylko skrawek rzeczywistości, który wypacza ją, jeśli na nim się poprzestaje. Chrystus przyszedł dać światu miłość, która wymaga, i módlmy się o takową dla siebie ;)

Link

[Vilarte]

Łk 10, 1-12. 17-20
Pokój królestwa Bożego

W dzisiejszej Ewangelii Jezus rozsyła na świat swoich uczniów.

Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie!

Nakazuje im nie przygotowywać się w żaden specjalny sposób, ale rozeznawać się, czy ludzie do których przychodzą, są "godni pokoju", a więc gotowi na przyjęcie Ewangelii i stosowanie jej w życiu.
Dzisiejsza Ewangelia, oprócz wzywania do głoszenia jej, przypomina że podczas ewangelizacji nie jest się samemu, bo głosiciel Jezusa opiera się także na Jego mocy i wsparciu. Módlmy się dzisiaj, aby to dodawało nam odwagi w świadczeniu o Jezusie:]

[Vilarte]

Łk 10, 25-37
Dzisiaj o świcie księża pracujący przy kościele nowobrzeskim odmówili tradycyjną jutrznię:
https://www.youtube.com/watch?v=b4UUDyN0_rc
dziękując przy tej okazji za wczoraj świętowaną 21. rocznicę powstania Hasselandu.

W dzisiejszej Ewangelii czytamy przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, ale nawet ciekawsze jest dzisiaj I czytanie.
Bóg kieruje bowiem w nim słowa do Mojżesza i całego ludu:

Polecenie to bowiem, które Ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. (...) Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić.

To bardzo ważny fakt. Ewangelia to także określony zbiór zasad, którymi należy kierować się w życiu, aby mieć nadzieję na zbawienie, ale co ważne - to zasady dopasowane do możliwości przeciętnego człowieka. Wymagają trochę wysiłku i konsekwencji w ich stosowaniu, ale nie wykraczają poza ludzkie możliwości.
Dlatego dzisiaj módlmy się o łaskę wytrwania w Bogu i wierności Jego słowu ;)