
Na badanym terenie oznaczono pojedyncze wzniesienie (A), pochodzenia naturalnego. Prawdopodobnie jego powstanie wiąże się z przesuwaniem lodowca, który wyżłobił również dużo szersze wzniesienie na północny wschód.

Pierwsze i bardzo wstępne badania archeologiczne pozwoliły odsłonić pozostałości po murach obronnych. Na wzniesieniu lokowano nieduży gród warowny, który zapewne był siedzibą strażników tej części wyspy. Stanowisko zostało oznaczone do przeprowadzenia priorytetowych badań archeologicznych.
W pobliżu Samotnej góry oznaczono nieckę (B), która zwróciła uwagę naukowców, ponieważ jest porośnięta lasem odróżniającym się od tych spotykanych w innych rejonach Leocji i na podobnych wysokościach nad poziomem morza.

Las jest młodszy od występujących w pobliżu zadrzewień oraz zauważalnie rzadszy. Ekipa badawcza przygotowała stanowisko w centralnej części niecki, a pierwsze działania archeologiczne pozwoliły potwierdzić podejrzenia naukowców o porzuconym na tym terenie kamieniołomie.

Lokowanie kamieniołomu należy łączyć bezpośrednio z grodem warownym na Samotnej górze. Postanowiono, że badania archeologiczne Samotnej góry zostaną połączone z równoległym badaniem kamieniołomu.
W badanym subregionie odnotowano występowanie rzadkiej byliny z rodziny jaskrowatych - Purpery brzeskiej.

Jest cenioną rośliną kwietną, choć wymaga szczególnej ochrony gatunkowej. Kwitnie od wczesnej wiosny do późnego lata, wypuszczając kolejny kwiat dopiero po przekwitnięciu poprzedniego. Najliczniej notowana w kolorze fioletowym i jego odcieniach, bardzo rzadko kwiaty czerwone i pomarańczowe. Purpera nie nadaje się do zastosowań kulinarnych jako przyprawa ani w ziołolecznictwie, ponieważ zawiera trujące i drażniące związki chemiczne.
Ekspedycja naukowa została zakończona.
Badania trwały od 1 kwietnia do 1 czerwca 2020 r.
Naukowcy w chwili obecnej wracają do Nowego Brzegu.