Akt przeniesienia własności: Błoto pośniegowe

[Aleksander]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

To już brzmi jak jakaś pasta. Ale w przypadku Dibuły jestem w stanie w to uwierzyć. Swoją drogą jak to jest, że połączenie prawniczego zawodu i jakiegoś zagramaniczno brzmiącego nazwiska (Dibuła, Wende, Diszato, Ląszą Beria) automatycznie daje +2137 do kija w dupie, tak że wychodzi on z japy i wchodzi w odbyt właściwemu adresatowi?

Jako, że miałem przyjemność okazję z prof. Longchamps de Berier (chociaż wtedy był zwykłym dr hab.), to sprzedam dwie anegdotki na jego temat.

1. Zajęcia na początku roku u niego zawsze zaczynają się od mocno autotematycznej prezentacji. Najpierw jest instrukcja jak wymawiać jego nazwisko i na tym można by skończyć. Ale potem jest historia jego rodziny, jego samego a slajdów wystarcza na pełne 1,5h.

2. Gdy ktoś się zwróci do niego per pan profesor to zostanie zrugany w sposób, który w opinii rugającego jest zabawny, a mianowicie prof. Longchamps de Berier udaje popłoch patrząc na siebie i dodaje z udawaną ulgą, że myślał, że wyszedł nago z domu. Gdy ktoś nie załapie, że chodzi o jego sutanne (sic!) to wtedy dodaje, że jest księdzem, więc właściwym sposobem zwracania się jest per księże profesorze.

[M2.r]

Mi najbardziej w pamięć zapadły zajęcia z naszym nadwornym administratywistą, Hofmannem, kiedy po suto zakrapianej imprezie, żeby dać ujście wewnętrznemu bólowi, że nic się przez semestr nie osiągnęło, przypadkiem poszliśmy na jego wykład. W 500-osobowej auli, siedziało może 6 osób (z czego wszystkie z tyłu), a profesor opowiadał o swoich licznych osiągnięciach, m.in. jak riserczował rzeczy sędziom trybunału konstytucyjnego. Z tego co wiem, był to ugruntowany na tym kursie format wpajania wiedzy młodym adeptom prawa.

Z tego co wiem, nasz dobry profesor miał ostry ból dupy, że karnista pierwszaków, rzeczywiście miał jakieś osiągnięcia i rzeczywiście dużo osób na jego zajęcia chodziło.

[Aleksander]

Z zajęć, które mi zapadły w pamięć, to szczere wyznanie prof. Gawlika, że dla niego zdany przez studenta egzamin z prawa cywilnego, to jest osobista porażka. Gawlik na obronie oblał zresztą moją koleżankę, która, z niezrozumiałych dla nas względów, postanowiła bronić się właśnie u niego.

[Ignats ik Ruth]

(…) więc właściwym sposobem zwracania się jest per księże profesorze.

Czy to w ramach zwykłego kursu prawa rzymskiego, czy na zajęciach pt. „Reflektorem w mrok”? XD

[Aleksander]

(…) więc właściwym sposobem zwracania się jest per księże profesorze.

Czy to w ramach zwykłego kursu prawa rzymskiego, czy na zajęciach pt. „Reflektorem w mrok”? XD

To w ramach kursu prawa rzymskiego. Za moich czasów takich zajęć nie było. Zresztą i tak bym na nie nie poszedł po występach księdza profesora na przedmiocie nomen omen obowiązkowym.

[Ignats ik Ruth]

(…) więc właściwym sposobem zwracania się jest per księże profesorze.

Czy to w ramach zwykłego kursu prawa rzymskiego, czy na zajęciach pt. „Reflektorem w mrok”? XD

To w ramach kursu prawa rzymskiego. Za moich czasów takich zajęć nie było. Zresztą i tak bym na nie nie poszedł po występach księdza profesora na przedmiocie nomen omen obowiązkowym.

Nie wiem czy w ogóle one były u Was, na pewno były w Wwa. Nie chodziłem na nie, znam tylko z nazwy. Wobec przytaczanych anegdot wydaje mi się uroczo przewrotna. xD
A jakby ktoś chciał namiastkę tego, co straciliśmy nie współuczestnicząc z Królem Seniorem, to zapraszam. 😅

[Aleksander]

Jak się okazuje z biegiem czasu skłonność do nadmiernego afiszowania się ze źle rozumianą erudycją osiągnęła przez te wszystkie lata (a minęło ich już 13 od pamiętnego wykładu) nowe głębie. To już nie jest pukanie od spodu. To pukający ze zdumieniem zauważa, że pod nim jest jeszcze jedna kondygnacja.