Pomnik Ofiar Realiozy

[Helwetyk Romański]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

Namiestnicy Palatynatu Leocji z najwyższą powagą poprawili szarfę pod wieńcem. Kontemplując słowa Jego Ekscelencji Ministra Spraw Zagranicznych Republiki Bialeńskiej, oddali ofiarom hołd minutą ciszy. Po uroczystości przywódcy udali się na wspólny spacer po Nowym Brzegu.

[Helwetyk Romański]

Przed pomnik wkracza wojskowa asysta honorowa. Wyznaczone miejsca zajmują szpaler reprezentacyjny i orkiestra wojskowa. W chwili pojawienia się limuzyny rządowej, w której znajduje się Jego Ekscelencja Santiago Vilarte von Hippogriff, ambasador Księstwa Sarmacji, przybywający z ceremonii wręczenia listów uwierzytelniających w Palatium Namiestników, trębacze grają sygnał „Baczność”.

Kompania honorowa oddaje honory.

[Vilarte]

Ambasador wysiada z pojazdu oraz podąża za żołnierzami składającymi wieniec przed pomnikiem. Orkiestra wojskowa wykonuje pieśń „Śpij, przyjacielu”.

Podchodząc do wieńca, poprawia szarfę oraz wygłasza krótką przemowę:

Szanowni!

Historia mikroświata to historia odejść i powrotów, czasem nieoczekiwanych. Wierzymy, że ma on wyjątkową moc przyciągania tych, którzy kiedyś z jakichś przyczyn z niego zniknęli. Nie zawsze działalność w nim jest - jak to ujmuje motto mojego rodzinnego Hasselandu - pasją tworzenia, czasem to żmudne, powtarzalne obowiązki. Ale chcemy wierzyć, że jedno i drugie zaowocuje w przyszłości napływem nowych ludzi i nowego wigoru.

Po zakończeniu uroczystości rządowa limuzyna odwozi go do ambasady Księstwa Sarmacji.

[Guedes de Lima]

Kapitalna inicjatywa! Pomnik Ofiar Realiozy, dawno nie widziałem czegoś tak w punkt, jeśli chodzi o realia wirtualnych państw.

[Helwetyk Romański]

Przed pomnik wkroczyła wojskowa asysta honorowa. Wyznaczone miejsca zajął szpaler reprezentacyjny i orkiestra wojskowa. W chwili pojawienia się limuzyny rządowej, w której znajdował się Jego Ekscelencja Ronon Dex, ambasador Republiki Bialeńskiej, przybywający z ceremonii wręczenia listów uwierzytelniających w Palatium Namiestników, trębacze odegrali sygnał „Baczność”.

Kompania honorowa oddała honory.

[Ronon Dex]

Ambasador wysiadł z pojazdu oraz podążył za żołnierzami składającymi wieniec przed pomnikiem. Orkiestra wojskowa wykonała pieśń „Śpij, przyjacielu”.

Podchodząc do wieńca, poprawił szarfę oraz wygłosił krótką przemowę:

Wasze Ekscelencje,
Szanowni Obywatele Palatynatu!

Realioza to straszna, śmiertelna i znana mi osobiście choroba - składam hołd wszystkim Mikronautom poległym z jej powodu, a wśród nich są ludzie, których tutaj, w Mikroświecie uznawałem za swoich przyjaciół. Będę o nich zawsze pamiętał.

Jednak z tego miejsca zwracam też do wszystkich opierających się twardo realiozie – nie dajmy się i dalej budujmy nasz Mikroświatowy Dom!

Po zakończeniu uroczystości rządowa limuzyna odwiozła go do ambasady Republiki Bialeńskiej.

[Franklin Garamond]

W ten cichy czwartkowy wieczór wybrałem się na spacer ścieżką wokół Palatium i tak zupełnym przypadkiem dotarłem pod Pomnik Ofiar Realiozy. Gwardziści o twarzach czerwonych od zimna niestrudzenie pełnią swą służbę, a znicze przełamują powoli gęstniejący zmierzch. Dookoła pomnika leżą liczne wieńce, bukiety, znicze przynoszone przez mieszkańców i zapalane w intencji bliskich, którzy odeszli z mikroświata, a w niektórych miejscach dostrzec można koperty, zapewne z listami. Wzruszający widok. Wyjąłem z płaszcza paczkę zapałek i zapaliłem kilka zniczy, których żywot przedwcześnie zakończył zuchwale sobie poczynający wiatr. Niestety, ale nie przygotowałem się na tę niespodziewaną wizytę. Bezgłośna modlitwa będzie musiała wystarczyć.

[Franklin Garamond]

Znów zawędrowałem pod Pomnik Ofiar Realiozy. Tym razem całkowicie intencjonalnie i w pełni przygotowanym. Wyjąłem z torby znicz, zapaliłem go i postawiłem między pozostałymi. Niech świeci się i wskazuje zagubionym w realiozie drogę powrotną. Mimo szczepień ochronnych nawet Czcigodnego Namiestnika Romańskiego zmogła choroba. Dzisiaj to jego polecam w swych modlitwach.

[Tomasz Ferina]

Korzystając z okazji odwiedzin Palatynatu Leocji myśląc o wszystkich znanych mi towarzyszach doli i niedoli z tego świata uświadomiłem sobie, że bardzo wielu z nich od lat nie udało mi się spotkać. Czasami udało mi się odnaleźć jedynie ślady ich milczących wizyt. Niestety czas odciska na nas swe piętno, więc wyjąłem z plecaka znicz i postawiłem go pod Pomnikiem Ofiar Realiozy myśląc przez chwilę o wszystkich co odeszli.

[Franklin Garamond]

Nie mogąc znieść głuchej ciszy w Palatium, której od dłuższego czasu nie mąci regularny kaszel Czcigodnego Namiestnika Romańskiego, postanowiłem się przejść po okolicy i ostatecznie znowu trafiłem pod Pomnik Ofiar Realiozy. Pozdrowiłem pełniących wartę żołnierzy Gwardii Palatynatu i zapatrzyłem się na tę wspaniałą, a jednocześnie tak bardzo przygnębiającą, rzeźbę. Uschnięte kwiaty w połączeniu z chłodnym wieczorem sprawiły, że poczułem się jak u progu jesieni. Zapaliłem kolejny znicz w intencji Czcigodnego Namiestnika Romańskiego, by to światełko w mrokach realiozy uchroniło go przed rozbiciem się o skały. Nic więcej mi nie pozostało.

[Helwetyk Romański]

Przed pomnik wkracza wojskowa asysta honorowa. Wyznaczone miejsca zajmują szpaler reprezentacyjny i orkiestra wojskowa. W chwili pojawienia się limuzyn rządowych, w których znajdują się namiestnicy Palatynatu Leocji oraz Jego Królewska Mość Jan V, Król Rzeczypospolitej Obojga Narodów, przybywający z ceremonii powitania w Palatium Namiestników, trębacze grają sygnał „Baczność”.

Kompania honorowa oddaje honory.