[02] Nowy Brzeg - narracja, klimat, dzielnice, potencjał

[Helwetyk Romański]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

Obywatelstwo miejskie byłoby ciekawe by posiadać np. właśnie budynek. Dzierżawy rozdajemy tak o, budynki można w sposób edelweisski. Nie widzę by im to cokolwiek psuło w zabawie. Co prawda na początku zwykle człowiek zaczyna od miasta, a potem wyprowadzka na prowincję, ale…

To ostatnie zdanie wydaje mi się kluczowe jako punkt wyjścia do dyskusji. Pomimo trwających ponad dwie dekady starań, nie udało nam się znaleźć sposobu na to, aby ludzie woleli funkcjonować w ramach większych organizmów zamiast przenosić się „na swoje”. Czy to będzie gazeta, instytucja, miasto, ba — nawet mikronacja.

W kontekście Nowego Brzegu: nie strzelimy sobie w stopę, wprowadzając ograniczenia w dostępie do dzierżaw tak, aby wymusić obecność w Nowym Brzegu, bo, po prostu, się nie da. Skutek byłby taki, że nie mielibyśmy ani dzierżaw, ani aktywności w stolicy — ten eksperyment był przeprowadzany wielokrotnie. Nie strzelałbym sobie również w stopę, wprowadzając ograniczenia w dostępie do miasta.

Obywatelstwo miejskie jest mi bardzo bliskie, ale odwróciłbym zaproponowany punkt wyjścia o sto osiemdziesiąt stopni — posiadanie nieruchomości w Nowym Brzegu jako warunek wpisania do ksiąg miejskich. Wyzwaniem byłaby natomiast na tyle atrakcyjna formuła tego obywatelstwa, żeby chciało się je posiadać.

Podkuszona dodatkowo wątkiem w Dreamlandzie odnośnie do tramwajów w stolicy. Może i o czymś podobnym pomyśleć u nas? Tramwaje? Metro? Same autobusy? Autobusy i tramwaje? Autobusy i metro? Metro i tramwaje? A może wszystko?

Albo autobusy i tramwaje, albo same tramwaje. Nasza demografia, nawet jeżeli ją podkręcimy, nie uzasadnia metra.

W tym miejscu przed chwilą znajdował się w zamyśle, krótki i zwięzły opis tychże doświadczeń […].

Ależ proszę spróbować! 😃

[piwski]

Ależ proszę spróbować! 😃

Znów starałem się to zrobić możliwie zwięźle i przejrzyście, nie byłem w połowie... a tekst względem tego co próbowałem wcześniej, wydłużył się 3 krotnie... 😂😂😂



Zapisałem to sobie jako brudnopis i spróbuję coś o tym w najbliższym czasie napisać, ale nie wiem czy dam radę. W każdym razie, w takim najprostszym ujęciu, mieliśmy w mieście:

• rezydentów (określenie do potrzeb tego krótkiego opisania) - posiadających gwarancje w zakresie prawa własności, sprawiedliwego procesu, wolności słowa
• honorowych obywateli - posiadających posiadających gwarancje w zakresie prawa własności, sprawiedliwego procesu, wolności słowa, a także pierwszeństwo w otrzymaniu nieruchomości w mieście względem rezydentów, prawo do prośby o udzielenie azylu, prawo do wglądu w obrady kapituły jawnych tylko dla obywateli
• obywateli - posiadających pełnię praw osobistych i politycznych

Chciałbym to opisać lepiej ale wychodzi ściana tekstu, do tego niewystarczająco chyba czytelna...

[Helwetyk Romański]

W każdym razie, w takim najprostszym ujęciu, mieliśmy w mieście: […] obywateli — posiadających pełnię praw osobistych i politycznych. Chciałbym to opisać lepiej ale wychodzi ściana tekstu, do tego niewystarczająco chyba czytelna…

I pytanie za sto palatynów brzmi: jakie przywileje byłyby na tyle atrakcyjne, żeby chciało się je uzyskać?

[piwski]

W każdym razie, w takim najprostszym ujęciu, mieliśmy w mieście: […] obywateli — posiadających pełnię praw osobistych i politycznych. Chciałbym to opisać lepiej ale wychodzi ściana tekstu, do tego niewystarczająco chyba czytelna…

I pytanie za sto palatynów brzmi: jakie przywileje byłyby na tyle atrakcyjne, żeby chciało się je uzyskać?

To pytanie o to jak to wyglądało u nas? Jeśli tak, to już pokazuję i objaśniam. Nasi obywatele czuli, że w wypadku jakichś zawirowań w państwie będą mogli prędzej liczyć na obronę ze strony Miasta, dodatkowo, część z nich mogła zostać nakłoniona możliwością sprawowania urzędów miejskich. Przede wszystkim jednak, każdy kto miał tutaj "centrum życia osobistego" wnioskował o takie obywatelstwo, nawet jeśli dwa powyższe powody go nie dotyczyły. W końcu czemu nie? Skoro mieszka w mieście (a mieszka bo gwarantujemy własność prywatną, chronimy przed bandami rozbójniczymi) to czemu nie wnioskować o obywatelstwo? Nie mogliśmy jednak nadać obywatelstwa "wszystkim", ponieważ pisząc Statut Generalny, byliśmy skrępowani Ustawą o Miastach z 1.04.2021, która obowiązywała w tym czasie w Czerwonej Republice Ludowej, a mówiła, że można być mieszkańcem (chodzi tutaj de facto o obywatela) nie więcej niż jednego miasta.

Jaki miałoby to sens w realiach mikronacji? Ja na przykład ostatnio stałem się szczęśliwym mieszkańcem Hasselandu, dzięki czemu będę mógł się bardziej realizować na polu życia politycznego w Królestwie, łącznie z budową tam Nowego Osieka, więc zachęta, przynajmniej z mojej perspektywy, do uzyskania "lokalnego" obywatelstwa jest. A jego uzyskanie jest na tyle nieproblematyczne, że też raczej nie odstraszy osób, które mogłyby być potencjalnie aktywne. Inaczej ma się sprawa w wypadku Nowego Osieka, niestety jeśli nie uda mi się ściągnąć w większym wymiarze dawnych osieczan, a gnębią ich studia znacznie cięższe niż moje, to tamtego systemu nie ma co wgl odtwarzać, bo do funkcjonowania systemu według modelu ze Statutu sprzed 571 dni, potrzeba minimum 5 osób (Arcybiskup, 3 Kanoników, Oficjał). A obywatelstwo miejskie ograniczone do "wąskiej" grupy ludzi nie jest już konieczne, bo nie działamy w granicach Ustawy o Miastach.

[Helwetyk Romański]

Czy gdzieś (poza Discordem…) można zapoznać się z tymi regulacjami?

[piwski]

Czy gdzieś (poza Discordem…) można zapoznać się z tymi regulacjami?

Miejskimi, państwowymi czy tymi i tymi?

[piwski]

Miejskie można sobie poczytać tutaj. Szczególnie zachęcam do rzucenia okiem na sam Statut Generalny i Uchwałę o Honorowym Obywatelstwie. Z uzasadnieniami nadań Honorowego Obywatelstwa można się za to zapoznać w Księgach Miejskich. [mention]Helwetyk Romański[/mention]

[Helwetyk Romański]

Miejskie można sobie poczytać tutaj. Szczególnie zachęcam do rzucenia okiem na sam Statut Generalny i Uchwałę o Honorowym Obywatelstwie. Z uzasadnieniami nadań Honorowego Obywatelstwa można się za to zapoznać w Księgach Miejskich. @Helwetyk Romański

Przeglądając księgi miejskie, nie mogę wyzbyć się wrażenia, że liczba mieszkańców jest (była?) absolutnie fenomenalna. Ile osób łącznie uczestniczyło w projekcie Minecraft4Politics? I co Was, w zasadzie, skłoniło do tego, aby zmienić uniwersum na Pollin?

[piwski]

Miejskie można sobie poczytać tutaj. Szczególnie zachęcam do rzucenia okiem na sam Statut Generalny i Uchwałę o Honorowym Obywatelstwie. Z uzasadnieniami nadań Honorowego Obywatelstwa można się za to zapoznać w Księgach Miejskich. @Helwetyk Romański

Przeglądając księgi miejskie, nie mogę wyzbyć się wrażenia, że liczba mieszkańców jest (była?) absolutnie fenomenalna. Ile osób łącznie uczestniczyło w projekcie Minecraft4Politics? I co Was, w zasadzie, skłoniło do tego, aby zmienić uniwersum na Pollin?

Czasami aktywnych było więcej osób, czasami mniej. Zdalne zajęcia - więcej. Normalne - mniej, ferie i wakacje, znów boom. Wiele osób to byli uczniowie i studenci, ale jednak aktywność była wysoka, osoby, które są w herbarzu w Księgach Osieka to tylko arystokracja, a jest ich przecież sporo, te tytuły zbierano z dwa lata mniej więcej, ale to są tylko osoby, które jakoś się zasłużyły społeczności.

Początkowo nadawało je Królestwo Niebieskie, później Konwent Arystokracji Kompasu, dopiero pod sam koniec jako Arcybiskup Osieka nadałem dwa tytuły, hrabiego i kawalera domu arcybiskupiego. Więc tutaj są nagrodzeni za sporą aktywność głównie ludzie, którzy w pewnym momencie grali w Ćwiartce Niebieskiej. Spora aktywność czerwonej i filetu nie znajduje tam niestety odbicia, poza kilkoma wyjątkami (np. marszałek czerwonej 5Pancerny czy ja, zostaliśmy przez Konwent włączeni w obręb arystokracji).

Niestety administracja koniec końców wyłączyła serwer, jeden z adminów groził usunięciem wszystkich plików minecraftowej "strony" przedsięwzięcia. Zresztą pod sam koniec, w tej atmosferze niepewności już aktywność mocno spadała, część ważnych osób poszła też na studia i czas się zaczął kurczyć.

Ale tak, aktywność na M4P była piękna, to większe tempo wynikające z discorda i minecrafta, to też coś czego cały czas mi brakuje. Przede wszystkim najpiękniejsze były wieczory ze znajomymi na czatach głosowych, z niektórymi, później przyszło się też spotkać w realu. Świetni ludzie!

PS: Nasz herbarz obejmował wszystkie rody, o których wiedzieliśmy, z tego trwającego 2 lata eksperymentu, nie tylko te z naszego miasta.

[Helwetyk Romański]

Ale tak, aktywność na M4P była piękna, to większe tempo wynikające z discorda i minecrafta, to też coś czego cały czas mi brakuje. Przede wszystkim najpiękniejsze były wieczory ze znajomymi na czatach głosowych, z niektórymi, później przyszło się też spotkać w realu. Świetni ludzie

Dygresja. To większe tempo pozostaje wyzwaniem. Z jednej strony, wiemy doskonale, ze fora są archaicznym środkiem komunikacji. Z drugiej strony, dynamika Discorda powoduje, że łatwo się zgubić, nie będąc na bieżąco. Sam zresztą przestałem na niego zaglądać podczas realiozy i jeszcze nie wróciłem — brak czasu…

Drążąc wątek — ponieważ mam wrażenie, że przynajmniej dla części uczestników M4P mikronacje mogą być atrakcyjnym miejscem — w jaki sposób o serwerze dowiadywały się nowe osoby?

[Anastasia Windsachen]

Dygresja. To większe tempo pozostaje wyzwaniem. Z jednej strony, wiemy doskonale, ze fora są archaicznym środkiem komunikacji. Z drugiej strony, dynamika Discorda powoduje, że łatwo się zgubić, nie będąc na bieżąco. Sam zresztą przestałem na niego zaglądać podczas realiozy i jeszcze nie wróciłem — brak czasu…

Z jednej strony archaiczny, z drugiej jednak idealnie realizujący postawione zadanie. Na Discordzie, Messengerze czy innym komunikatorze trudno tworzyć narrację w taki sposób, jak tutaj tj. symulujący funkcjonowanie państwa. Przewaga komunikatorów jest jedynie na polu swobodnej i szybkiej wypowiedzi. Gry - artystyczne przedstawienie świata narracyjnego, jednak wydarzenia są ulotne ze względu na ludzką pamięć. Forum jednak lepiej archiwizuje te wydarzenia. Może to tylko moje spojrzenie, mimo że gram od... 12-13 lat, teraz trochę mniej i samej niż z innymi, ale gry nigdy nie mi nie oddadzą tego całego decorum, efektów, które przynosi wyobraźnia, gdy czyta się opis wydarzenia itd. Dla mnie czytanie dobrej narracji, dopełnionej jeszcze jakąś muzyką i zdjęciami jest jak krótkie posiedzenie nad opowiadaniem oprawionym oraz wydanym.