Zielone Wybrzeże

[Markus Wettin]

Zielone Wybrzeże to malownicza miejscowość, której historia zaczyna się po upadku Republiki Bialeńskiej. To miejsce, otoczone przez lasy i wybrzeże oceanu, stało się schronieniem dla tych, którzy zostali zmuszeni opuścić swoją ojczyznę. Początkowo traktowane jako miejsce pracy przy wyrębie lasów, z czasem przerodziło się w pełnoprawną osadę, w której mieszkańcy zaczęli budować nowe życie.

[Markus Wettin]

Nowy Dom, Nowa Nadzieja – Historia Zielonego Wybrzeża

Miejsce to swoją wyjątkową atmosferę zawdzięcza bez wątpienia niesamowitej determinacji ludzi, którzy tutaj przybyli. Po upadku Republiki Bialeńskiej większość jej mieszkańców była zmuszona opuścić swoje rodzinne strony, w poszukiwaniu nowego miejsca dla siebie na mapie Pollinu. Niektórzy z nich spróbowali szukać szczęścia w Palatynacie Leocji, gdzie po przybyciu do Nowego Brzegu wielu z nich zostało skierowanych w dzisiejsze okolice Zielonego Wybrzeża do pracy przy pozyskiwaniu drewna z pobliskich lasów.

Z czasem pracujący tu ludzie zaczęli dostrzegać w tym miejscu coś więcej niż tylko możliwość zarobku. Postanowili uczynić tutaj swój drugi dom. Wzdłuż wybrzeża zaczęli stawiać swoje domy, rzemieślnicy z entuzjazmem otwierali warsztaty, a miejscowa gospoda stała się miejscem dzielenia się różnymi troskami.

Dziś Zielone Wybrzeże jest czymś więcej niż tylko osadą – to symbol nowego początku i nadziei, której nie złamały przeciwności losu.

[Markus Wettin]

Będąc w Zielonym Wybrzeżu, warto odwiedzić stadion miejscowego klubu piłkarskiego KS Zielone Wybrzeże. Jego nazwa „Stadion Osadników” upamiętnia założycieli miejscowości. Obiekt położony jest w urokliwej okolicy na skraju lasu.

Historia lokalizacji stadionu doskonale wpisuje się w wyjątkowe dzieje tego miejsca. Dawniej w tym miejscu znajdowały się baraki pracownicze, w których mieszkali przyjezdni Bialeńczycy. W pobliżu, na terenie obecnego budynku klubowego, mieściła się baza sprzętowo-logistyczna. Gdy przybysze postanowili osiedlić się na stałe, zaczęli wznosić bliżej morza solidne domy murowane i drewniane, gdzie zamieszkali wraz ze swoimi rodzinami. Wówczas zdecydowano o likwidacji baraków i bazy, a na ich miejscu powstał stadion, aby młodzież miała miejsce do rozwijania swoich sportowych umiejętności.

Każdy mecz lokalnej drużyny to niemal święto, kiedy w stronę stadionu ciągną tłumy kibiców ubranych w zielone barwy, pełnych emocji i nadziei na zwycięstwo.

[Markus Wettin]

Meczet Zielonego Kościoła – Duchowe Centrum Zielonego Wybrzeża

W samym sercu miejscowości, wznosi się Meczet Zielonego Kościoła – miejsce, w którym historia, wiara i nadzieja splatają się w jedną opowieść. Dla tych, którzy przybyli tu po upadku Republiki Bialeńskiej, nie było to tylko miejsce modlitwy, lecz także symbol przetrwania ich duchowej tożsamości.

Zielony Kościół jest głęboko zakorzeniony w tradycji Bialeńczyków. Pierwotnie spotkania wiernych odbywały się pod gołym niebem, w cieniu drzew, lecz gdy osada zaczęła się rozwijać, zrodziła się potrzeba wzniesienia świątyni. Mieszkańcy, czerpiąc z bogatego dziedzictwa zarówno swojej ojczyzny, jak i nowego otoczenia, postanowili zbudować ją własnymi rękami.

Meczet zbudowano z drewna pochodzącego z pobliskich lasów, a jego ściany ozdobiono misternymi rzeźbieniami. Jego drewniana wieża, nie przypomina klasycznego minaretu – to znak połączenia tradycji i nowej rzeczywistości. Witraże w oknach przepuszczają miękkie, zielonkawe światło, symbolizujące dziedzictwo, a także harmonię z naturą.

Każdego tygodnia mieszkańcy zbierają się tu nie tylko na modlitwę, ale też na rozmowy, narady i święta. Meczet stał się sercem osady, miejscem, które tętni życiem i jednoczy wszystkich.