Pomnik Ofiar Realiozy

[Helwetyk Romański]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

Przed pomnik wkracza wojskowa asysta honorowa. Wyznaczone miejsca zajmują szpaler reprezentacyjny i orkiestra wojskowa. W chwili pojawienia się limuzyn rządowych, w których znajdują się namiestnicy Palatynatu Leocji oraz Jego Królewska Mość Jan V, Król Rzeczypospolitej Obojga Narodów, przybywający z ceremonii powitania w Palatium Namiestników, trębacze grają sygnał „Baczność”.

Kompania honorowa oddaje honory.

[Wilhelm Orański]

Jego Królewska Mość wysiadł z pojazdu i podążył za żołnierzami składającymi wieniec pod pomnikiem. Orkiestra wojskowa wykonała pieśń „Śpij, przyjacielu”.

Podchodząc do wieńca, Jan V poprawił szarfę oraz wygłosił krótką przemowę:

Najczcigodniejsi Namiestnicy,
Dostojni Mieszkańcy,

oddając hołd ofiarom realiozy, mamy w pamięci przede wszystkim naszych przyjaciół i znajomych, pogrążonych w dalekich odmętach reala, ale również tych, których dobrze nie znaliśmy. Przegrali oni walkę z realiozą, lecz pamięć o nich zwyciężyła. Jednocześnie oddajemy się zadumie nad naszym wirtualnym losem, pełni nadziei, że straszliwa realioza będzie nas omijać.

Po zakończeniu uroczystości rządowa limuzyna odwiozła Jana V do ambasady Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

[Helwetyk Romański]

Przed pomnik wkracza wojskowa asysta honorowa. Wyznaczone miejsca zajmują szpaler reprezentacyjny i orkiestra wojskowa. W chwili pojawienia się limuzyn rządowych, w których znajdują się namiestnicy Palatynatu Leocji oraz Jego Królewska Mość Aleksander, Król Dreamlandu i Scholandii, przybywający z ceremonii powitania w Palatium Namiestników, trębacze grają sygnał „Baczność”.

Kompania honorowa oddaje honory.

[Aleksander]

Jego Królewska Mość wysiadł z pojazdu i podążył za żołnierzami składającymi wieniec pod pomnikiem. Orkiestra wojskowa wykonała pieśń „Śpij, przyjacielu”.

Zadumawszy chwilę patrząc na wieńce i znicze pod pomnikiem, monarcha pozwolił nieoczekiwanej ciszy wybrzmieć. Po chwili przeniósł spojrzenie na zgromadzoną ciżbę i zaczął:

Najczcigodniejsi Namiestnicy,
Dostojni Mieszkańcy,

stoimy tutaj przy pomniku tych, którzy od nas odeszli. Jak jednak wiemy, realioza nie musi być czymś ostatecznym, czymś co na zawsze oddziela nas od naszych bliskich. Nasi bliscy nadaj żyją w naszych sercach i umysłach, a czasami, w sposób najzupełniej nieoczekiwany, zmartwychwstają i powracają do życia. Nie traćmy nigdy nadziei, albowiem nawet nasza osoba spotkała się ze swoją matką po ponad dziesięciu latach. Niektórzy by powiedzieli, że to niemożliwe, że...

Dostrzegłszy oscylację doczesnej powłoki Namiestnika, z początku subtelną, ale z każdą kolejną sekundą coraz bardziej intensywną, monarcha urwał zaczęty wątek. Zauważywszy, iż namiestnik osunął się na ziemię pstryknął palcami na adiutanta, który natychmiast doskoczył do osoby namiestnika sprawdzając funkcje życiowe.

Król Dreamlandu rozejrzał się dookoła po przerażonym tłumie i niezrażony podjął wątek od nowa.

...jak się zdaje, Czcigodny Namiestnik postanowił osobiście dokonać prezentacji z okazji dzisiejszej uroczystości.

[Helwetyk Romański]

Dzięki sprawnej reakcji służb ratowniczych Gwardii Palatynatu Leocji namiestnik Helwetyk Romański trafił pod opiekę najwyższej klasy specjalistów z Oddziału Realiozy Szpitala Klinicznego Leockiej Akademii Nauk. Lekarze zprzczj, jakoby cokolwiek zagrażało jego życiu i zdrowiu. Wyniki badań wskazują na jednorazowy charakter ataku. W godzinach porannych planowany jest wypis z kliniki.

[Franklin Garamond]

Nie mogłem znieść ciszy w Palatium, więc znowu zawędrowałem pod pomnik. Z puszki po piwie, denaturatu i sznurka zrobiłem specjalnie dla Czcigodnego Namiestnika Romańskiego znicz. Mocno kopci. Myślę, że by mu się podobał.

[Heinz-Werner Grüner]

Niedaleko pomnika przeszedł leutnant Gruner i widząć łkającego Czcigodnego Garamonda podszedł do niego i poklepał go po plecach. Dał mu chwilę i o nic nie pytał. Po wcale niekrótkiej chwili, kiedy to namiestnik zdążył się co nieco "ogarnąć" wypytał o powodu jego zachowania.
Gruner również uronił łezkę po czym cichuteńko wynucił słowa znanej i lubianej piosenki:
"Gdzie jesteś, gdzie?
Gdzie Cię spotkam, gdzie odnajdę Cię...
Gdzie jesteś, gdzie?
W deszczu grochach, czy też w białej mgle-e-e-e..."

I tak stali i kołysali się...aż zebrały się kolejne osoby i dołączyły do śpiewu... Nim się spostrzegli stał za nimi tłum kilku tysięcy Leotów...

[Franklin Garamond]

Z krótkiego urlopu postanowiłem przywieźć coś Czcigodnemu Namiestnikowi Romańskiemu. Niestety, w drodze powrotnej zawartość uległa rozlaniu (wewnątrzustrojowemu), więc z pozostałości postanowiłem zrobić gustowną lampkę i postawić ją pod pomnikiem, by oświetlała Czcigodnemu drogę do portu, gdy dryfuje po wzburzonym oceanie realiozy.

[Heinz-Werner Grüner]

Z krótkiego urlopu postanowiłem przywieźć coś Czcigodnemu Namiestnikowi Romańskiemu. Niestety, w drodze powrotnej zawartość uległa rozlaniu (wewnątrzustrojowemu), więc z pozostałości postanowiłem zrobić gustowną lampkę i postawić ją pod pomnikiem, by oświetlała Czcigodnemu drogę do portu, gdy dryfuje po wzburzonym oceanie realiozy.

Dobrze, że to "Korona lajt", to nie będzie aluzji, że za dużo sernika zjadł w ostatnim czasie. ;)

[Arkadiusz Maksymilian]

Wśród wiwatów zgromadzonego tłumu Namiestnik Garmond i Książę Arkadiusz Maksymilian przeszli pod Pomnik Ofiar Realiozy — kolejny punkt pierwszego dnia wizyty. W milczeniu delegacja sarmacka na czele z Jego Książęcą Mością podeszła pod Pomnik i złożyła okolicznościowy wieniec. Książę przez minutę w milczeniu wpatrywał się w Pomnik oddając hołd i cześć wszystkim, którzy w całej historii mikroświata polegli w walce z tą śmiercionośną chorobą.

[Ignats ik Ruth]

Przechodniu, smutna dusza prosi o westchnienie!