Można wyróżnić kilka etapów emigracji:
1/ W pierwszym etapie na wyspy przybyło około 35-40 tysięcy ludzi, przy czym nie jednocześnie (pierwsza grupa to było kilka tysięcy), ale w dość krótkim czasie.
Była to zasadniczo "emigracja polityczna", która nastąpiła na skutek skonfliktowania mojej osoby z ówczesnymi władzami Republiki Bialeńskiej i konieczności opuszczeniu tego kraju. Z zarządzanego przeze mnie Półwyspu Lisewskiego, a szczególnie z mojego lenna Razorno ewakuowano jednostki morskie i część sprzętu wojskowego wraz z pewną liczbą personelu Gwardii Razorna.
Ten etap emigracji odbywał się bezpośrednio z Półwyspu Lisewskiego na Wyspy Oceanii.
2/ Drugim etapem była już w dużej mierze emigracja pośrednia (rozciągnięta w czasie), bowiem część mieszkańców mojego lenna opuściła swoje domy kierując się do Palatynatu Leocji oraz do Nan Di. Po wstępnym zagospodarowaniu Oceanii Leockiej przez emigrantów z pierwszego "etapu", wielu dawnych mieszkańców Razorna zdecydowało się jednak dołączyć do swoich rodaków na Oceanii, chociaż pewna grupa pozostała na terenach Ronino i Sokolnicy (ale są to tereny niewielkie) lub została po prostu mieszkańcami Wysp Leockich i zaasymilowała się z tamtejszą ludnością.
3/ Trzecia fala emigrantów napłynęła po upadku Samundy... był to prawie całkowicie personel wojskowy lotnictwa z tworzonej przeze mnie tam Królewskiej Armii.
4/ Czwarty etap to już mocno rozciągnięte w czasie przybywanie kolejnych, dawnych mieszkańców Razorna po zapaści, a potem upadku Bialenii. W zasadzie ten etap trwa dalej, ale nie są to już duże liczby ludzi... chociaż po definitywnym upadku Republiki Bialeńskiej wiele osób wyraża chęć opuszczenia tych ziem, ale aby mogli przyłączyć się do Oceanii Leockiej będzie wymagane znalezienie na jakiś kolejnych wyspach odpowiedniej "przestrzeni życiowej".
Z powodu nietypowego tworzenia się społeczeństwa Oceanii Leockiej demografia jest również bardzo nietypowa, bo około 80 procent mieszkańców Oceanii jest w "wieku produkcyjnym", a osoby w wieku ponad 60 lat są znikomym procentem społeczeństwa.
Struktura wiekowa Oceanii Leockiej:
To wszystko jest wynikiem struktury emigracyjnej...
W pierwszym etapie wyruszano w zasadzie "w nieznane" i było jasne, że trzeba będzie zbudować wszystko w zasadzie "od zera", a warunki życia będą bardzo trudne. Do tego najpierw wyruszyli w dużym procencie marynarze oraz żołnierze Gwardii Razorna - siłą rzeczy ludzie głównie młodzi. Zresztą i potem w dużym procencie przybywali dawni żołnierze gwardii czyli w zasadzie ludzie w przedziale wiekowym 20-40 lat.
Do tego gdy przybyła na wyspy pierwsza (kilkutysięczna) grupa (marynarze i żołnierze gwardii), to wysłane z powrotem statki po kolejnych mieszkańców Razorna przywiozły znowu głownie ludzi bardzo młodych. Po prostu młodym ludziom, którzy nie byli obarczeni potomstwem znacznie łatwiej było zdecydować się na emigrację "w nieznane". Nie dość, że w zasadzie nie mieli wiele do stracenia (zwykle nie dorobili się jeszcze niczego znaczącego w Bialenii), to jeszcze taka "pionierska" wyprawa była dla młodych zdecydowanie bardziej atrakcyjna.
Większość z nich zakładała rodziny dopiero na wyspach oceanii i to po pierwszym etapie ciężkiej pracy przy budowie infrastruktury.
Stąd na wyspach grupa wiekowa 18-39 lat jest zdecydowanie dominująca... aż 54 procent ludności. Do tego na chwilę obecną nieletni stanowią tylko 17 procent społeczeństwa, bo ci którzy byli "u progu dorosłości" (np. dzieci nieco starszych specjalistów i inżynierów z różnych dziedzin czy dowódców wojskowych) zdążyli osiągnąć pełnoletność.
Biorąc pod uwagę, że ludzie w wieku prokreacyjnych stanowią duży procent społeczeństwa to należy spodziewać się w najbliższym czasie dużego przyrostu demograficznego w Oceanii Leockiej... bo zakładanie rodzin i związane z tym decyzje o posiadaniu dzieci rozpoczęło się stosunkowo niedawno i na "efekty" trzeba jeszcze poczekać
Do tego jest znikomy procent osób starszych (trudno było się takowym zdecydować na przyjazd tutaj już choćby ze względu na początkowy brak typowej opieki lekarskiej (poza elementami medyny wojskowej) - a skoro procent ludzi w "zaawansowanym wieku" jest mały to stosunkowo mała jest też śmiertelność. Dlatego ludność Oceanii zaczęła wzrastać w dość szybkim tempie, co też wymagać będzie pewnych rozwiązań rozwojowych (poszukiwanie kolejnych wysp na oceanie).
Na chwilę obecną na Wyspach Oceanii jest dziewięć miast i trzy miejscowości o statusie raczej wiejskim (niewielkie osady o liczbie ludności po około 500). Największym miastem jest stolica czyli Nowe Razorno, które rozciąga się na długości kilku kilometrów i obecnie osiągnęło już 57 tysięcy mieszkańców. Szybko rozwinęła się też portowa Koga, gdzie zlokalizowany jest powstający (choć niezbyt wielki) przemysł - ma już 28 tysięcy mieszkańców.
Mapa Oceanii
Pod pozycją "inne" znajduje się rdzenna ludność wysp, która nie przeprowadziła się do powstających miast i zamieszkuje rozrzucone po różnych wyspach mała wioski - na chwile obecną szacuje się, że jest to około 1000 osób.
Podobna liczba to osoby, które na stałe mieszkają (wraz z rodzinami) na terenie baz wojskowych (głównie bazy morskiej na wyspie Wona) - jest to kluczowy personel utrzymania baz. Chociaż większość żołnierzy pełni służbę w różnych systemach dyżurowych, a mieszka na stałe na innych wyspach, na czas pobytu w bazie korzysta z budynków koszarowych, ale nie są one ich stałym miejscem zamieszkania.
Łączna liczba ludności Oceanii Leockiej wynosi obecnie około 150 tys.
