[06] Emisje prywatne

[Helwetyk Romański]

Ostatnia wiadomość z poprzedniej strony wątku

Popieram dopuszczenie emisji prywatnych. Uważam, że takie znaczki mogą być beznominałowe lub... można otwrzyć drzwi dla uniwersalnej wirtualnej kryptowaluty. I takie prywatne znaczki byłyby oznaczane nominałami w tej kryptowalucie.

Przyznam, że nie podoba mi się ta koncepcja z kilku powodów narracyjnych. Znaczek bez nominału (lub analogicznego oznaczenia) to w zasadzie nie znaczek. „Nieautoryzowane” emisje, siłą rzeczy, oznaczałyby, że ŚZF przestaje być organizacją międzyrządową, a staje się w najlepszym razie hybrydą publiczno-prywatną. Brak lokalizacji krajowej to uszczerbek dla narracji miejsca. Wreszcie, jaki kraj „uznawałby” znaczki denominowane w kryptowalucie? Gdybyśmy rozmawiali tu o światowej galerii dzieł sztuki…

Jeżeli znaczek będzie oznaczony nominałem waluty państwowej to w zasadzie czym to się rózni od emisji państwowej? Zakładam że rozmawiamy o jakimś specyficznym przypadku gdy w danym państwie rzuca się kłody pod nogi twórcom znaczków lub znaczek nie jest po linii politycznej niedemokratycznych władz.

Zupełnie niczym. Znaczki emitowane przez koło ŚZF w Grodzisku — jedyny, jak dotąd, przypadek prywatnych emisji w moim tego słowa rozumieniu — są w systemie opatrzone metryczką „Kraj: Księstwo Sarmacji”.

[Ametyst Faradobus]

Jakiś czas temu z Kulegą Namiestnikiem Helwetykiem przypomnieliśmy sobie taką praktykę w podstawówkach, gdzie pod koniec roku każe się dzieciom kupić za kilka złotych taki pseudoznaczek i przynajmniej w moim przypadku nauczyciele pieprzyli, że bez tego nie dostaniemy świadectwa. Wiadomo, że tego znaczka nie przykleję na list, bo nie zadziała, ale mimo wszystko w pewnym sensie pozostaje on znaczkiem i wygląda jak znaczek.

[Helwetyk Romański]

Wiadomo, że tego znaczka nie przykleję na list, bo nie zadziała, ale mimo wszystko w pewnym sensie pozostaje on znaczkiem i wygląda jak znaczek.

Mimo wszystko, pozostaję sceptyczny… (choć od razu pomyślałem o znakach opłaty skarbowej, a te są już bliskie mojemu sercu rozmiłowanemu w estetyce biurokracji).

[Ametyst Faradobus]

No w sumie racja. Albo banderole na produktach monopolowych (swoją drogą też całkiem estetyczne).

[Aleksander]

Wiadomo, że tego znaczka nie przykleję na list, bo nie zadziała, ale mimo wszystko w pewnym sensie pozostaje on znaczkiem i wygląda jak znaczek.

Mimo wszystko, pozostaję sceptyczny… (choć od razu pomyślałem o znakach opłaty skarbowej, a te są już bliskie mojemu sercu rozmiłowanemu w estetyce biurokracji).

Płakaliśmy po znakach opłaty sądowej. Te płachty znaczków za jeden złoty (o proporcjach 10x10), które kiedyś, jako młody aplikant (a może jeszcze student?) przytwierdziłem zszywaczem do pozwu w liczbie 110, albowiem wpis wynosił 11 tys. złotych...

[Michał F. Lubomirski-Lisewicz]

Już takich nie ma...? :-o

A ta historia Waszej Królewskiej Mości ciekawa...

[Helwetyk Romański]

Głosowanie:

• Propozycja A: Istnieje możliwość emisji prywatnych pod warunkiem, że państwo macierzyste nie wyraża sprzeciwu. Chodzi o to, aby każdy znaczek posiadał miejsce emisji gdzieś w ramach uniwersum Pollinu, a jednocześnie, by Światowy Związek Filatelistyczny — organizacja międzynarodowa — nie działał ponad głowami rządów.
• Propozycja B: Istnieje możliwość emisji przez prywatne podmioty bez porozumienia z władzami krajowymi.

[Helwetyk Romański]

Propozycja A.

[Gagik Bagratyda]

A

[Heinz-Werner Grüner]

Głos na A.

[Franklin Garamond]

A.