[09] Realne i państwowe prawa autorskie

[Helwetyk Romański]

Pierwsza Dyrektywa: celem Światowego Związku Filatelistycznego jest dobra zabawa dla wszystkich: jak najszerszego grona mikronacji, twórców, kolekcjonerów oraz odbiorców.

Jak było i jest: zgodnie z roboczymi zasadami:

Realne prawa autorskie do wizerunków znaczków mają charakter nadrzędny wobec pozostałych zasad. Autor wizerunku znaczka może skorzystać z „opcji nuklearnej” oraz zażądać, aby znaczek jego autorstwa został usunięty z systemu Światowego Związku Filatelistycznego. W takim przypadku w miejscu wizerunku znaczka zostanie użyty symbol zastępczy.

Światowy Związek Filatelistyczny ma charakter międzynarodowy. Jest otwarty dla wszystkich mikronacji. Każda mikronacja może opuścić Światowy Związek Filatelistyczny — jeżeli tego zażąda, w miejscu wizerunków jej znaczków zostaną użyte symbole zastępcze. Opuszczając Światowy Związek Filatelistyczny, mikronacja może odtworzyć w wymiarze krajowym katalog swoich znaczków oraz ich posiadaczy w oparciu o publicznie dostępne dane.

Propozycja: dla porządku kopiuję z wątku obok:

Dopisałbym kwestię licencji na używanie znaczka. Chciałbym uniknąć sytuacji, jak swego czasu z systemem Khanda w Sarmacji.

Zasadniczo optowałbym za udzieleniem licencji niewyłącznej, bez prawa do jej wypowiedzenia. Szczęśliwie przy licencji niewyłącznej nie ma obowiązku zawarcia umowy w formie pisemnej, a zatem można ją zawrzeć w sposób dorozumiany. Co prawda jest spór w doktrynie, czy udzielenie nieodwołalnej licencji niewyłącznej nie byłoby sprzeczne z art. 365(1) Kodeksu cywilnego, ale SA w Warszawie wypowiedział się, że można zawrzeć taką umowę i będzie ona prawnie skuteczna.

Jeżeli możemy tak załatwić sprawę, byłbym na tak — zresztą na tej samej zasadzie zadeklarowałbym udzielenie licencji na oprogramowanie Światowego Związku Filatelistycznego (i Stempla). Nie wiem tylko, czy licencjobiorcą może być bliżej nieokreślona społeczność Pollinu, z wszystkimi naturalnie pojawiającymi się w tym miejscu gwiazdkami na motywie uzyskania nieuprawnionego dostępu do serwera.

Zasadniczo na potrzeby ewentualnego procesu cywilnego licencjobiorcą (czyli w naszym przykładzie pozwanym) byłby Czcigodny Namiestnik 😅

Czcigodny Namiestnik wolałby nie, a i nie jest powiedziane, że sekretarz Światowego Związku Filatelistycznego to funkcja dożywotnia…

A jak to wszystko ma się w kontekście faktu, że większość znaczków jest wykonywana w oparciu o grafiki z internetów, które posiadają swoje własne licencje, czasem wymagające udostępnianie na tej samej licencji, a często niekoniecznie zezwalające na wykorzystanie?

Zasadniczo niewiele możemy z tym zrobić. Możemy jedynie oprzeć się o cokolwiek kontrfaktyczne założenie, że autor tego znaczka udzielając nam licencji miał do tego prawo, zaś wykorzystane grafiki uzyskał w sposób, który pozwala mu na udzielenie takiej licencji. Przy czym ideą tego rozwiązanie nie jest zagwarantowanie, że żaden znaczek nigdy nie zniknie, bo to niemożliwe. Celem raczej jest zadbać o to, by znaczek nie zniknął z powodu cudzego focha. Przykład takiego focha i jego konsekwencji można było obserwować w Sarmacji po abdykacji obecnego księcia. Tego chciałbym właśnie uniknąć.

[Ametyst Faradobus]

Z moich możecie sobie korzystać do woli. Ja wszystko oddaję dla ludu.

[Heinz-Werner Grüner]

Jedyne ograniczenie powinno być tylko, jeśli realny autor np. obrazu, zdjęcia czy grafiki zgłosi się o naruszenie jego praw autorskich...
Zresztą nie ma co pisać o prawach autorskich,w końcu bawimy się i udostępniamy to dla zabawy...
Uważam, że znaczek wyemitowany i nabyty przez osobę trzecią nie ma możliwości zmiany wizerunku ze względu na prawa autorskie. To tak jakbym w realu zakupił znaczek kolekjonerski, a po 5 latach projektant chciał mi go zabrać bo tak... Bzdura.

[Zbyszko Gustolúpulo]

Ja zgadzam się, że jak już autor decyduje się na zgłoszenie to tyle, kontrole przejmuje poczta. Dziwaczne byłoby wycofywanie i usuwanie znaczków 🤷

[Daniel January von Tauer-Krak]

Tzn. w realu znaczki są wyciągnięte z prawa autorskiego, jeśli służą do podstawowego celu czyli wysyłanie korespondencji. Mogą być też uznane za materiały urzędowe. U nas służą, aby zbierać je do profili.

[Karol Medycejski]

Właściwie to zastanawiam się na ile jest sens w ogóle nad debatować. No przypuśćmy nawet, że ktoś strzeli focha. No i co z tym zrobi? Wyśle wezwanie do zaprzestania bezprawnego wykorzystywania jego utworu (podpisane autor dziura w dupie, przestań szkalować moje znaczki)? Może złoży pozew: „proszem somdu chlip chlip banda nerdów z piwnicy co myśli ze są krulami ukradła mi obrazek w imternecie! Rzondam ochrony.”

Trochę to zakrawa o sztuczne tworzenie problemów. Ja mimo że zajmuję się tym zawodowo nawet bym nie kiwnął palcem, a co dopiero ktoś kto ma o tym nikłe lub żadne pojęcie.

[Aleksander]

Trochę to zakrawa o sztuczne tworzenie problemów. Ja mimo że zajmuję się tym zawodowo nawet bym nie kiwnął palcem, a co dopiero ktoś kto ma o tym nikłe lub żadne pojęcie.

To nie jest kwestia wiedzy na temat prawa, a pewnej specyficznej konstrukcji osobowości. Może i zgodziłbym się ze stwierdzeniem, że to wydumany problem, gdyby nie to, że znany jest mi co najmniej jeden taki przypadek.

[Helwetyk Romański]

Trochę to zakrawa o sztuczne tworzenie problemów. Ja mimo że zajmuję się tym zawodowo nawet bym nie kiwnął palcem, a co dopiero ktoś kto ma o tym nikłe lub żadne pojęcie.

To nie jest kwestia wiedzy na temat prawa, a pewnej specyficznej konstrukcji osobowości. Może i zgodziłbym się ze stwierdzeniem, że to wydumany problem, gdyby nie to, że znany jest mi co najmniej jeden taki przypadek.

Nie ukrywam, że mam problem z wyrobieniem sobie stanowiska. Prywatnie, w całej rozciągłości podzielam założenie, w myśl którego autor znaczka udziela niepodlegającej wycofaniu licencji (w tym większym stopniu, że większość projektów i tak stanowi dzieła zależne). Z drugiej strony, nie wyobrażam sobie, aby jakikolwiek sekretarz ŚZF miał w obowiązku tracić nerwy, a w skrajnym przypadku otrzymywać najzupełniej realne, pisemne wezwania do zaprzestania naruszenia dóbr. (Pomijając już kwestię, której nawet nie mam ochoty analizować, czyli odpowiedzialności osoby, na którą zarejestrowany jest serwer ŚZF). Jestem już w tym wieku, że święty spokój bywa dla mnie ważniejszy niż posiadanie racji w internecie; przypuszczam, że nie jestem w tym przekonaniu odosobniony.

Drugim zagadnieniem jest tutaj zagadnienie „praw państwowych”. Światowy Związek Filatelistyczny jest organizacją międzynarodową. To, że nie przypomina nieboszczki Organizacji Polskich Mikronacji, uważam za jego niewątpliwą zaletę, ale — jest. Jakkolwiek, jako kolekcjoner, bardzo bym tego nie chciał, uważam, że każde państwo powinno móc opuścić struktury ŚZF — jeżeli tak postanowi, także ze swoim dorobkiem. Czy byłoby to słabe? Tak. Czy powinno być to możliwe? Również tak.

[Aleksander]

Jakkolwiek, jako kolekcjoner, bardzo bym tego nie chciał, uważam, że każde państwo powinno móc opuścić struktury ŚZF — jeżeli tak postanowi, także ze swoim dorobkiem. Czy byłoby to słabe? Tak. Czy powinno być to możliwe? Również tak.

A tu się nie zgadzam. Wychodzę z założenia, że nie powinniśmy z naszych praw robić użytku, który mógłby innym ludziom sprawić przykrość. Nawet, jeżeli formalnie mamy do czegoś prawo, to tylko człowiek podejrzanej konduity będzie z niego robić użytek na złość innym.

[Helwetyk Romański]

Nawet, jeżeli formalnie mamy do czegoś prawo, to tylko człowiek podejrzanej konduity będzie z niego robić użytek na złość innym.

Rzecz w tym, czy wybieramy opcję „nie powinniśmy”, czy „nie możemy”. Tutaj optuję za bramką nr 1.